Camino Inglés van Betanzos naar Hospital de Bruma

De voorbije nacht gelukkig niet meer gestoord door nachtelijke muziek en feestvierende mensen. Maar met de afstand, de steile wegen en de warmte, stond ik toch maar op tijd op: om 6.40 uur was ik klaar om te vertrekken.

Bleek dat de uitgaansbuurt verderop in de stad lag, waar ik nog redelijk wat mensen zag passeren en rondhangen.

Toen ik vertrok was het toch al 16 graden, dus ik heb hier nog geen nood gehad aan een vestje of lange mouwen ´s morgens!

Door de (zo goed als?) volle maan was het, zelfs in het bos, niet al te donker, al was het wel uitkijken dat ik op het goede pad bleef. De maan verblindde me soms bijna, en één keer schrok ik van een schim, maar dat bleek mijn eigen schaduw door het maanlicht 😀.

En net zoals gisteren zag en hoorde ik de dag wakker worden. Zo mooi en rustgevend!

Onderweg op de route waren meerdere plaatsen waar je even kon stoppen, iets drinken of eten en een stempel in je boekje toevoegen. De eerste van de twee plaatsen waar ik zelf even stopte was wel bijzonder. Het was ingericht als een soort caminomuseum.

En zo wandelde ik de ganse dag verder tot ik, een kleine 26 km verder, iets voor twee uur aankwam op mijn bestemming.

 

Gelukkig was het iets minder steil dan ik vreesde, alhoewel ik me toch vaak een slak voelde op de steigende stukken, en werd het volgens mij gelukkig geen 30 graden, toch niet toen ik nog onderweg was.

Vandaag had ik veiligheidshalve een plaatsje geboekt in een private albergue omdat er maar twee logiesmogelijkheden waren in dit piepklein maar charmante dorpje. Iets duurder, maar ook ietsje meer luxe, want nu maar met 4 op een kamer (gisteren nog 20), en een wasmachine om de kleren eens deftig te wassen.

Morgen voorspellen ze terug regen, maar de wandeling is vooral dalend. Vanavond weer op tijd in bed, en ik zie morgenvroeg wel of ik vroeg wil vertrekken of niet...