Van Pontedeuma naar Betanzos

In Pontedeuma waren het gisteren grote feestelijkheden en ze kunnen er daar wel wat van, amai... Het laatste concert begon pas na middernacht en zelfs met oorstopjes in was het met de tamelijk luide muziek haast onmogelijk om in te slapen. En toen ik deze morgen rond 7.20 uur vertrok, waren de laatste feestvierders nog steeds niet naar huis.

In het donker vertrekken heeft wel iets magisch.

En al geluk dat ik op tijd weg was, want het was meteen al een lange steile klim om uit Pontedeuma weg te raken en ook later op de dag waren er af en toe steile stukken bij!

Iets wat je in Galicië vaak ziet, en wat ik ook zag op de Camino Portugues in 2019, is dit:

Het wordt horréo genoemd en is een opslagplaats voor graan, aardappelen, maís, ... waar ongedierte niet goed bij kan.

De rest van de dag was het regelmatig een steilere klim, afgewisseld met dalingen, af en toe een stuk in bos en een verre blik op een rivier.

Behalve het kustplaatsje Miños (waar ik zelf niet gestopt ben) waren er verder twee onverwachte plaatsen waar je iets kon drinken of eten. Als eerste onderweg was juist voor Ponte Baxoi, een 14de-eeuwse brug, het café Ultreia et Suseia, dat in een houtwerkbedrijf is ingebouwd. De naam zelf verwijst naar de zin die al meerdere eeuwen lang als aanmoediging gezegd werd tegen pelgrims die onderweg zijn naar Santiago de Compostela. Tegenwoordig zegt men wel eerder ´Buén camino´, iets wat ik de laatste dagen al heel vaak heb gehoord en zelf gezegd.

Het tweede onverwachte plaatsje was op de top van een steil stuk, waar je verschillende drankjes, zowel warm als gekoeld, een broodje, koken of fruit kon nemen. De betaling was ´donativo´, wat staat voor vrije gift.

Gesterkt door een fris drankje en de energie van een banaan, was ik klaar voor het laatste stukje richting Betanzos, voornamelijk afdalend.

Ik was pas binnen rond 14.30 uur, dus voor 21,5 km afstand ging het minder vlot dan de voorbije twee dagen. Maar ja, met de steile hellingen en de warmte...

Ook in Betanzos verblijf ik in de gemeentelijke albergue, deze keer voor 8 euro, maar het heeft dan ook ietsje meer faciliteiten.

Na een verkwikkende douche ging ik op verkenning in dit stadje dat ooit tot het Romeinse rijk behoorde en dat zie je dan ook aan sommige oudere gebouwen en smallere straatjes.

Vanavond ga ik op tijd bedwaarts om wat slaap in te halen, want morgen is de afstand nog groter, wordt het nog wat warmer (ze geven tot 30°) en is er ook flink wat stijgen bij. Hopelijk zijn hier niet te veel snurkers die mijn nachtrust kunnen verstoren!

Camino Inglés van Neda naar Pontedeume

De weergoden hebben vandaag alleszins hun woord gehouden: het was prachtig weer! Ik vertrok na een eenvoudig ontbijt omstreeks 9.00 uur in Neda. Eigenlijk wandel ik nu terug ter hoogte van Ferrol, maar dan langs de andere kant van de zeearm (of is het rivier?).

Wat je hie ook regelmatig tegenkomt, zijn van die waterbassin in de dorpen. Wellicht deden ze hier vroeger ooit hun was?

Na nog een laatsteblik op de havenindustrie was daar eindelijk ook voor het eerst op deze route bos, maar zo mooi was het nu ook weer niet. Maar goed, even van het stedelijke vanaf, al hoor je het verkeer op de grote wegen in de buurt nog wel razen.

Wat je ook vaak tegenkomt op camino´s,zijn opeengestapelde stenen. Het achterlaten van een steen of een ander aandenken op een bepaalde plek is een traditie die vele pelgrims volgen. Het stenen ritueel moet de bagage vertegenwoordigen die men achterlaat. Sommige mensen doen dit om afscheid te nemen van voorbije zorgen of voor een last die ze gedragen hebben.

En zo gaan de kilometertjes vandaag vlot, als is het altijd wel wat trager als het parcours stijgt.

En zo komt dus Pontedeuma ook in zicht, een stad aan de rivier ´Eume´ en zo weet je meteen waar de stad haar naam heeft aan te danken!

Ik was een beetje bang dat ik geen logies zou vinden of anders heel duur logies, want de twee budgetvriendelijke plaatsen die ik vooraf contacteerde, waren al volzet. Maar in de gemeentelijke albergue (die je niet op voorhanx kan reserveren) was gelukkig nog plaats, ik was zelfs nog maar de vierde persoon vandaag (maar later op de dag liep het wel nog helemaal vol).

Zo´n albergue is echt basic met stapelbedden en wegwerplakens, maar het kost dan ook amper geld.

Na een verkwikkende douche en wat kleren uitwassen, ging ik op verkenning. En tot mijn grote verrassing kwam ik midden in de grootste jaarlijkse festiviteiten van de stad terecht: wat een drukte maar ook wat een sfeer!

Vandaag was echt een dag waarop zowel de wandelaar als de toerist in mezelf aan hun trekken kwamen en dat overgoten met heerlijk weer!

Eerste etappe van Ferrol naar Neda

Vandaag mijn eerste stappen op de´English Way´. Ik trok eerst naar de startplaats van de route en haalde een stempel in het peregrinokantoor.

Daarna was een hele weg uit de stad, want blijkbaar zat ik in het achterste deel. Ik ben ook nog even in een kerkje gestopt voor een stempel en een winkel om wat picknick in te slaan.

Zo geraakte ik weg uit het meest stedelijke deel, alhoewel de drukte van een stad de rest van de dag nooit ver weg zou zijn.

Ongeveer halverwege mijn traject vandaag was er een café waar ze stempels gaven en ik mezelf trakteerde op een theetje. De vrouw aan het tafeltje naast mij vertrok gelijktijdig en zo we raakten aan de babbel. Elena, zo heette ze, is afkomstig van Mexico, en dit is haar eerste camino. Een toffe vrouw! Ze ging vandaag echter naar Pontedeume, waar ik pas morgen zal zijn. Ik zei Elena dus dat ze gerust op haar tempo verder kon lopen. En zo gebeurde. Het was intussen ook beginnen miezeren dus de paraplu kwam goed van pas.

De rest van het parcours bleef altijd redelijk stedelijk en het water van de rivier nooit ver weg. En helaas bleef ook de miezerige regen vaak van de partij.

En omdat deze camino een korte is, kwamen we onderweg al de paal van de laatste 100 km tegen.

Kort daarna besloot ik een hapje te eten omdat de miezer net even weg was.

Na mijn lunch was het blijkbaar niet ver meer en om 13.10 uur kwam ik al aan in Neda.

De laatste foto is zowat hetzelfde beeld als het zicht vanuit mijn kamer.

Na wat rust ging ik op verkenning in Neda, maar veel viel er niet te beleven. Het meest opwindende was een automaat waar je onder andere een theetje uit kon halen. En ´s avonds moest je om te eten de brug terug over naar Naron, want in Neda waren enkel wat cafés zonder eetgelegenheid.

Als eerste etappe viel het wel mee vandaag, al hoop ik de komende dagen wat meer in de natuur terecht te komen! Het weer belooft alleszins de komende twee dagen beter zijn best te doen en het zou niet regenen, dus fingers crossed!