Deze ochtend slaagde ik er nog eens in om op tijd te vertrekken. Om 7.40 uur was ik op de baan tijdens de ochtendschemering.
Na een poos begon het weer harder te snijden en toen ik dacht op het topje te zijn, keek ik naar links, en ja hoor, die richting moest ik dus uit, de Monte de Aro op.
Maar het mooie aan klimmen, is dat je vaak een dubbele beloning krijgt: een mooi uitzicht én je mag daarna weer naar beneden!
Het is heel aangenaam te kunnen stappen langs rustige wegen waar bijna geen auto´s rijden, door de natuur, door stille dorpjes en langs mooie gebouwen.
Vandaag lukte het de zon pas na de middag om door te breken, iets wat ik niet erg vond, want met het windje was het aangenamer van temperatuur om te wandelen.
Na alweer een top, kwam ik uit bij de grote splitsing: links naar Finisterre en rechts naar Muxía. Ik ben in beide plaatsen geweest in 2019 en ik kan de rust van Muxía aan de oceaan erg appreciëren, dus voor mij was het deze keer naar rechts!
En vanaf dan ging het zachtjes aan naar beneden richting Dumbría.
Vandaag trof ik een prima albergue: heel modern en verzorgd en slechts voor 8 euro. Groot verschil qua infrastructuur met de vorige albergue (die 12 euro kostte)!
Morgen is het mijn laatste stapdag, en ik probeer opnieuw tijdig te vertrekken om aan te komen voor de warmste momenten van de dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten