Van links naar rechts heb je eerst Neel, dan Mireille en tot slot Don.
Neel is het zoontje van mijn schoonzus en - broer die op de leeftijd van 16 maanden de strijd tegen een stofwisselingsziekte verloor. Sindsdien gaat hij vaak mee op wandel met mijn partner Yves en mezelf. We laten dan een badge van hem achter op mooie plekjes zodat hij toch heel wat van de wereld te zien krijgt en een heuse globetrotter wordt. Hij heeft intussen zelfs een berg op Antarctica die naar hem vernoemd is: Mount Neel. Al is dat wel niet onze verdienste maar Neel heeft dan ook veel mensen die hem in hart dragen!
Mireille is iemand die ik ken van mijn zomerse koorprojecten met In Koor. Zij kreeg in het verleden te maken met kanker en ze gaf me haar talisman mee op stap naar Santiago. Ook gaf ze me een van haar zelfgeschreven teksten mee:
Het is niet het geluk dat ons dankbaar maakt. Het is de dankbaarheid die ons gelukkig maakt.
Elk moment is een geschenk die je moet koesteren. Geluk is een geschenk waarvan je niet met zekerheid weet dat je een volgend moment zult krijgen.
Een nieuwe dag beginnen geeft mij een gevoel van vreugde en de zon weer op zien gaan. Dat is geluk en geeft de blijdschap en vreugde die een nieuwe dag mij geeft. En waar ik zo dankbaar voor ben.
Mireille
En dan hebben we Don die een voor hem belangrijke steen meegaf. De steen is namelijk van zijn kleinzoon. Don ken ik via Levensloop Neteland. Don heeft te kampen met hersentumor en moet morgen om 13 uur voor de zoveelste keer onder het mes voor een hersenoperatie. Don, ik ga alvast een kaarsje voor jou branden in Compostela en ik ben er zeker van dat je vele vrienden ook aan jou zullen denken!
En nu is mijn ontbijt op en dus hoge tijd om te vertrekken zodat ik vanavond zo dicht mogelijk bij Santiago ben en morgen al redelijk vroeg op de dag kan aankomen op de eindbestemming van deze camino. Mijn kaarsje moet wel branden vóór 13 uur hé?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten