Schildpadden kunnen meer vertellen over de weg dan hazen.'
Ik kon het me vandaag dan ook wel permitteren omdat het ook maar zo'n 15 km was.
Deze ochtend had de vrouw van de albergue wat jazzmuziek opgezet tijdens het opruimen en toen ook Dave Brubeck de revue passeerde met een nummer dat we bij Jubile zingen, heb ik haar een paar nummers van ons koor alsook een van de nummers van de projecten van In Koor laten horen en ze werd er heel erg emotioneel van met tranen en al, zo mooi vond ze het! En toen ik haar als afscheid nog een van de kleine glaasjes bier cadeau gaf, kreeg ik een oprechte en hartverwarmende knuffel van haat. Geluk kan toch in kleine dingen zitten hé? Blij dat ik haar dag zo mooi kon laten starten...
Enfin, om 9.30 uur was ik uiteindelijk na het muzikale intermezzo dan toch klaar om eraan te beginnen.
Het was vandaag wel wat minder weer, beetje miezerig, maar hey., ik kan echt niet klagen want echt nat werd ik niet en dit miezertje is het eerste waar ik inloop sinds Porto!
En toen het even dreigde wat meer te druppen, heb ik me even neergezet met een theetje. Geen enkele haast vandaag hé?
Het grootste deel van de wandeldag was de zee wel ergens in zicht.
En zo kwam ik dus aan in Finisterre oftewel het einde van de wereld.
Ik zette me eerst ergens op een terrasje om wat te drinken, maar de bediening liet er totaal te wensen over. Een medepelgrim daarentegen haalde voor mij een wijnglas en deelde zijn fles rode wijn met me. We klonken dus ook op de Camino! En voila, mijn tweede 'diploma' van mijn wandelavontuur is binnen: de fisteriana.
Deze avond na een douche en avondeten de tweede wandeling gedaan en wel naar Cabo Finisterre. Zo kwam ik toch nog boven de 20 km vandaag.
Daarboven kwam ik aan bij de 0 km-paal van de Camino Finisterre.
Even rondkijken aan de vuurtoren (en ik ben zot van vuurtorens!) en dan wachten op de zonsondergang. En was me dat prachtig zeg!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten