En deze keer had ik de kans om de Pelgrimsmis in het Engels bij te wonen.
Het was echt een heel gemoedelijke mis, waarbij iedereen ook zijn naam, thuisland en gedane camino vertelde en ook persoonlijke gedachten kon uitspreken indien gewenst. Best wel bijzonder op deze manier! Er werd ook gesproken over dankbaarheid en dat gevoel heb ik zeker ook! Ik ben zo dankbaar voor:
- de prachtige tocht om nooit meer te vergeten
- de mooie natuur
- de talloze toffe babbels onderweg met minstens 20 andere nationaliteit (en toch geen enkele Belg gezien)
- de leuke verjaardagswensen
- het feit dat Dons operatie goed verlopen is
- de vele fluitende vogels onderweg
- het genieten op een terrasje
- de voeten die het al die tijd hebben volgehouden en na de eerste blaren standhielden
- de prachtig blauwe zee
- de vele vriendelijke alberguehouders
- het feit dat het gesnurk in de albergues meestal wel meeviel
- de mooie rustgevende golven
- het feit dat ik haast geen regen heb gehad en er alleszins nooit nat van ben geworden
- de prachtige zonsondergangen aan Cabo Finisterre en Muxía
- ...
Na de mis nog terug even binnengesprongen in de Huiskamer van de Lage Landen.
Daarna de sfeer opgesnover aan de kathedraal en daarna terug naar het busstation voor de bus naar Porto. En dan morgen het vliegtuig huiswaarts.
Dit was het dan, mijn camino-avontuur helemaal in mijn eentje maar nooit alleen onderweg.
Buen Camino!
Ter voorbereiding van mijn eigen "Camino" met veel aandacht uw blog gelezen en genoten van de vele mooie foto's waarvoor veel dank! Ook jaren later dus nog zeer waardevol ook al is het voor een "wildvreemde". Eind januari word ik 60 en ook ik hoop mijn verjaardag in Compostella te kunnen vieren na een tocht met eveneens vertrek in Porto. Nogmaals dank voor alle tips en (soms zeer concrete) info! Hopelijk gaat alles goed met u en uw naasten, groetjes, Koen.
BeantwoordenVerwijderen